Als er één graadmeter is om te weten hoe het met Paulien is, dan is het wel haar shopping-mood. Vandaag ging het dus heel goed, want in de voormiddag besloot ze ineens dat het tijd werd om naar Leuven te gaan: een nieuwe gsm, een (te?) dure fleece bij Frizzante, een terrasje...
Wat me vooral opviel is dat Paulien toch stilaan haar schrik overwint om trappen te nemen. Akkoord, het zijn er telkens maar een paar, maar ze staat tenminste toch geen vijf minuten meer te 'dansen' voor ze er aan begint.
Zelfs 's avonds gaf ze niet op: terug de auto in tot bij vrienden, gelukkig was het niet ver. Ze mist gewoon het gezelschap en eindelijk geeft ze niet langer toe. Een glaasje cava en wat chips volstonden voor haar. Maar rond tien uur fluisterde ze: 'ik wil naar huis'. Ze kreeg krampen van te lang in haar rolstoel te zitten (met dat ijzer rond haar been kan ze niet zomaar overal in een zetel gaan zitten) en ze had het koud. Tijd dus om haar warme bedje op te zoeken, "s avonds is dat toch haar beste vriend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten