Elke morgen blijft een lijdensweg. Al die uren in dezelfde houding liggen doet Paulien duidelijk geen deugd. Ze is stram, heeft pijn en moet serieuze moeite doen om alles 'in gang gezet' te krijgen. Vanmorgen kwamen daar nog eens krampen in haar been bovenop. Opstaan, naar het toilet en terug gingen dus gepaard met het nodige gekreun en (binnensmonds) gevloek.
Maar daarna ging het weer behoorlijk, tot.. de kine kwam.
Die oefeningen, je kan daar eindeloos over discussiëren, ze zijn wel nodig om later onheil te voorkomen.
In de namiddag werd ons schema enigszins overhoop gehaald door oma die op bezoek kwam, net op het 'schroefuur'. Alles dus een beetje naar later opgeschoven, niets is immers dringend in deze omstandigheden. Paulien bepaalt het ritme. Aanstaande vrijdag moet ze voor de eerste keer op controle. We zijn allemaal benieuwd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten