Gisteren was er weinig nieuws te melden, zodat het internet rustig zijn kuren mocht hebben. De eerste schoolweek zit er intussen op en dat laat toch zijn sporen na. Paulien is gewoon moe.
O ja, haar helpers zijn niet altijd even subtiel. In plaats van gewoon beleefd te vragen om plaats te maken, klinkt nu regelmatig de roep 'Opgepast, gehandicapte!' door de gangen van de school. Nu ja, als het resultaat maar hetzelfde blijft en iedereen mooi aan de kant gaat, dan maakt het niet uit zeker?

Vanmorgen ging het nochtans moeizaam. Maar Paulien beet weer maar eens door. En tegen onze verwachtingen in, deed ze heel de schooldag uit. En de kine én de verzorging. De wondjes zagen er terug wat beter uit, dat was een hele opluchting. Het weekend is een welgekomen moment van rust, alleen het strikt noodzakelijke zal gedaan worden.