Al tien dagen verder...

Laten we het even niet hebben over de kniepijn, want die gaat toch niet weg. En dan gaat alles goed, gezien de omstandigheden uiteraard.  Paulien was zelfs in een grappige bui vanmiddag aan de telefoon. Ik hoorde het direct toen ze opnam. Toen ik zei dat ik nog wat ging werken, volgde deze conversatie:
- A ja, want het geld moet rollen.
- Al mijn geld rolt nu in jouw richting en je kan het niet pakken.
- Oh, jawel, als het moet kan ik dat wel.'
En toen wist ik het zeker, vandaag zal alles wel lukken. Dat van dat been in de nek zwieren, het zal binnenkort misschien toch wel eens kunnen? Wat een verschil met vorige week!

In de late namiddag kwamen peter René en Jelle op bezoek, samen met kleine Thomas in zijn Zorro-pak. De kleine keek toch maar met grote angstige ogen naar dat fameuze been. Iedereen reageert eigenlijk wel op dezelfde manier: 'amai, da's nog indrukwekkender dan wat je op de foto's ziet'.
Ook vriendin Tess, kapster in spe, was even heel stil. Gelukkig was ze niet vergeten waarvoor ze kwam: haren wassen, zoals ze had beloofd. Dit keer geen ondergelopen keuken (een klein beetje maar) en ook geen geknoei met het spoelen. Dankjewel, Tess!

vakmanschap is meesterschap :-)

En dat volstond voor vandaag. Na het verplichte schroefwerk is het een avondje voor tv geworden. Morgen wordt spannend: Paulien gaat naar de Talentenjacht van haar school, een evenement dat ze absoluut niet wil wissen. Voor de eerste keer sinds haar operatie dus echt de deur uit..