Derde keer, goede keer

Dinsdag waren we dus in Pellenberg, gisteren waren we in Pellenberg en waar denk je dat we vandaag geweest zijn?

Die ene pin bleef dus maar pijn doen. En dokter Lammens kon met zekerheid zeggen dat het géén ontsteking was. Dus moest de oorzaak ergens anders liggen. Maar waar? Gisteren had de dokter nog maar eens alles rond die pin zo los mogelijk gezet, zodat het onmogelijk was dat de huid nog gekneld zat. Maar: 'als de pijn morgenvroeg niet beter is, dan belt u rond 7.15h en komen jullie maar binnen in de dagkliniek en halen we de pin eruit.' 

Met flink wat pijnstillers is Paulien gisteren gaan slapen. Rond drie uur vannacht lag ze echter weer te huilen van de pijn en was het voor ons duidelijk dat we voor de derde keer in vier dagen naar het ziekenhuis zouden gaan. En toen rond 7.20h de telefoon rinkelde op de Ilizarov-afdeling was het de dokter zelf die opnam ('Dat kan alleen maar voor Paulien zijn', vertrouwde hij haar op de operatietafel toe).

Het was een relatief kleine ingreep, maar Paulien heeft nu nog slechts 22 pinnen in haar been en is terug een heel ander meisje. De pijn is weg - het bleek naar alle waarschijnlijkheid een geknelde zenuw te zijn die voor de pijn zorgde - en ze heeft terug moed. En we zijn met zijn allen weer gerust...