Ik zie dat mijn bericht van gisteren verdwenen is, dus maar opnieuw...
Maandag was het sowieso maar een halve dag school, weet je nog? Dus kon de thuisverpleegster en de kine al in de namiddag komen. Bij de verzorging bleek al snel dat er bij een van de pinnen iets mis was: het deed weer verschrikkelijk pijn en het zag er naar uit dat - net zoals vorige week aan een andere pin - de huid gekneld zat. Dus hebben we maar direct een afspraak in Pellenberg proberen te versieren. Na veel vijven en zessen (dokter Lammens bleek 'op ronde') mochten we gisterenmorgen om 8 uur bij hem langs.
Nog voor het dagpersoneel goed en wel aanwezig was boog dokter Lammens zich gisteren al over Paulien haar been. Het probleem was niet zozeer die knellende huid, want daar kon hij snel aan verhelpen door nog maar eens een sneetje langsheen de pin aan te brengen, maar wel een beginnende ontsteking. De dokter verbaasde zich hierover: hij had dit eerder verwacht op het ogenblik dat Paulien nog met haar schroefwerk bezig was. Mieke, de verpleegster, troostte haar: het is hoogst uitzonderlijk dat een patiënt heel het genezingsproces doormaakt zonder een of andere ontsteking. Ik zag Paulien al denken: 'wat heb ik daar nu aan?', maar ja...
In de namiddag bleek haar pijnstiller uitgewerkt en toen heeft Paulien echt wel even heel erg afgezien, ocharme. Maar nadien ging het weer beter.
Een geluk bij een ongeluk is misschien wel dat dokter Lammens, en even later ook dokter Vanlauwe - Pauliens held - formeel waren: 'dat ijzer moet er zo snel mogelijk af'. Dokter Vanlauwe sprak zelfs over de ingreep vervroegen indien dat mogelijk zou zijn. Alles hangt nu natuurlijk af van de controle op 31 mei; als de dokters vaststellen dat het bot voldoende aaneen gegroeid is, gaan ze geen seconde te lang wachten en kan alles snel gaan. Nog dertien (lange) dagen en we weten meer...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten