De voorbije dagen verliepen allemaal volgens hetzelfde ritme. Naar het einde van de week toe zie je hoe de vermoeidheid bij Paulien toeslaat: ze kon de verzorging weer moeilijk doorstaan, ze kloeg van pijn tijdens haar oefeningen, enz.
De wondjes blijven toch een beetje zorgen baren en dus gingen we ze met antibiotica te lijf en houden we nauwgezet haar temperatuur in het oog. Veel meer kunnen we niet doen.
De twee dagen rust van het weekend maken elke keer ook weer veel goed. Het is alsof je Pauliens batterij in de oplader stopt. Maar ze wordt het toch stilaan beu: 'dat ze dinsdag maar goed nieuws geven,' zei ze veelbetekenend. Dinsdag, dat is de volgende controle in Pellenberg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten