Inderdaad, we zijn nu iets meer dan vijf weken verder. Nauwelijks te geloven dat Paulien intussen al zo ver staat.
Omdat er maandagnamiddag alleen maar L.O. op het programma staat, is de schooldirectie zo inschikkelijk geweest om Paulien naar huis te laten gaan. Zo kon ze deze namiddag al verzorgd worden en de kine-oefeningen doen. En die verzorging ging merkwaardig vlot. Paulien had het wel over 'de reuzenkorsten die loskwamen en die ze persé wilde ontleden', maar voor de rest was het niet de pijnlijke bedoeling van anders. Goed toch?
Het blijft natuurlijk afwachten: zal de antibiotica zijn werk blijven doen? Want uiteindelijk moet de thuisverpleegster net voorkomen dat de wondjes genezen (en dus rond de ijzeren pinnen zouden dichtgroeien). En open wondjes zijn nu eenmaal gevoelig...
Maar, elke dag zonder noemenswaardige problemen is een gewonnen dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten