In de voormiddag was het tijd voor verzorging. Anderhalf uur besteedde Sarah aan dit werkje. Het toeval wil dat Sarah nog een klasgenootje van Paulien is geweest en zo konden ze het gesprek levendig houden.
In de namiddag: het grote moment. Onder (zachte) dwang van de kinesist is Paulien uit haar bed gesukkeld en heeft ze enkele pasjes gezet. Pijnlijk, maar vooral heel moedig. Gisteren was ze nog halfdood, vandaag met veel verbeelding springlevend. Niemand had gedacht dat ze dit vandaag al zou presteren, zelfs Paulien zelf niet. Een schitterend staaltje van moed en doorzettingskracht!
Nadien was ze wel maar al te blij dat ze terug in haar bed kon gaan liggen en dat de karrenvracht pijnstillers hun werk deden.
Wat haar ook bijzonder plezier deed was het eerste bezoek (nu ja, het eerste: gisteren kwam onze vriend Marc langs, maar daar herinnert ze zich nauwelijks iets van). Haar vriendinnen Christine, Emma Lynn en Evelien beten de spits af. Even later kwam grote broer Arnout langs.
Paulien was zo opgetogen dat ze bijna haar pijn vergat.
Maar rond 19 uur was het duidelijk dat haar kaarsje voor vandaag uit was. Ze keek een beetje sip toen we vertrokken, maar ze besefte dat het beter was dat ze zou proberen te slapen. Met nog maar eens een pijnstiller...
O ja, voor wie niet goed weet wat de dokters nu met Paulien gedaan hebben, dit is haar been:
Goed he Paulien..gelukkig was "Sarah" er,om die eerste lange verzorging met veel geduld ook jou wat aangenamer te maken ;).Onze dochter 'Diede' kijkt nu al uit om zo'n verzorgingen te mógen doen..zij startte dit schooljaar aan haar bachelor verpleegkunde.
BeantwoordenVerwijderenoja..Gelukkige verjaardag!..al zal er nu wel geen dansje af kunnen he ;p