Zondag.
Er hangt een surrealistische sfeer hier in huis. Duidelijk is dat ieders zenuwen nu wel heel erg gespannen staan. Zelfs de - soms cynische - humor is opgedroogd.
De rolstoel staat klaar, de krukken liggen klaar, de steeksleutels.. En al de rest blijft liggen. Iedereen zit een beetje op zijn/haar 'eiland'. Paulien wil het vooral níet hebben over de dag van morgen. Ze heeft zelfs niet buiten in het zonnetje gezeten, helemaal tegen haar gewoonte in.
Nu ja, als ze bang is voor wat morgen komt, ze is niet alleen. En dat is begrijpelijk.
Nog twaalf uur en de dokters beginnen eraan...
Veel sterkte vandaag, een klasgenoot van me heeft een goede 11-12 jaar geleden dezelfde operatie ondergaan.
BeantwoordenVerwijderen